PARAWUSHU GREECE

Parawushu Greece

Είναι πια γνωστό στην Ελληνική Ομοσπονδία Γουσού Κουνγκ Φου και στους συλλόγους που την απαρτίζουν πως η Parawushu είναι γεγονός. Το παρόν δίνει με σαφήνεια τον τρόπο και τους όρους, που κάποιος αθλητής/τρια μπορεί να συμμετάσχει. Επιχειρούμε εδώ, δηλαδή, να κατηγοριοποιήσουμε στο μέγιστο δυνατό τις κινητικές και νοητικές αναπηρίες των αθλητών με στόχο την δίκαιη αγωνιστική τους ταξινόμηση. Είναι αναγκαίο, καθώς το κινητικό προφίλ της κάθε αναπηρίας έχει άλλη λειτουργικότητα και δυνατότητες. Για παράδειγμα, είναι αμέσως εύκολο να συμπεράνουμε πως αλλιώς αγωνίζεται και κρίνεται κάποιος που χρησιμοποιεί αναπηρικό αμαξίδιο σε σχέση με κάποιον που χρησιμοποιεί τεχνητό μέλος και αγωνίζεται όρθιος, ή σε σχέση με κάποιον που έχει αυτό που λέμε “κρυφή” αναπηρία.

Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή.

Στην γενική κατηγορία Parawushu ενός ενταξιακού πρωταθλήματος όπως γίνεται στην Ελλάδα (δηλ. στα πλαίσια της ΕΟΓΣΚΦ και παράλληλα με αθλητές χωρίς αναπηρία) μπορούν να συμμετάσχουν: 1ον) Αθλητές/τριες με κινητική αναπηρία, 2ον) Αθλητές/τριες με νευροαναπτυξιακές διαταραχές (φάσμα του αυτισμού λειτουργικού ή μη, δηλαδή με συνοδό κυρίως σε παιδιά η ορολογία είναι “wushu buddies”), νοητική αναπηρία, 3ον) Αθλητές/τριες με αισθητηριακές αναπηρίες (τύφλωση-κόφωση), 4ον) Αθλητές/τριες διαγνωσμένοι με ασθένειες όπως: Καρκίνος, Διαβήτης, Νεανικό Πάρκινσον κ.α.

Κατηγοριοποίηση (Classification) Κινητικών Αναπηριών

Μπορούν και δικαιούνται να αγωνίζονται αθλητές/τριες με τις παρακάτω αναπηρίες:

Παραπληγία (έλλειψη κίνησης και αίσθησης στο σώμα από την μέση και κάτω και καλή χρήση του άνω κορμού και των χεριών), τετραπληγία (έλλειψη κίνησης και αίσθησης στο σώμα από την μέση και κάτω αλλά και μέτρια ως και κακή χρήση του άνω κορμού και των χεριών), ημιπληγία (όλα αυτά, είτε από κάκωση νωτιαίου μυελού, είτε από άλλη αιτία), παράλυση άνω ή κάτω άκρου/ων, ακρωτηριασμός άνω ή κάτω άκρου/ων και γενικά μη αρτιμελείς αθλητές που ανάλογα παρουσιάζουν παρόμοιο με τα παραπάνω κινητικό προφίλ (π.χ. πολιομυελίτιδα). Αθλητές που, παρά την αρτιμέλειά τους, παρουσιάζουν αγκυλώσεις, έλλειψη ισορροπίας και αστάθεια στο κινητικό τους αποτέλεσμα, έχοντας σκλήρυνση κατά πλάκας/αυτοάνοσο/εκ γενετής /καρκίνο κλπ. Υπάρχει επίσης προοπτική να συμπεριληφθούν και αθλητές με νανισμό, τύφλωση, κώφωση.

Οι αθλητές/τριες με παραπληγία/τετραπληγία αγωνίζονται με αναπηρικό αμαξίδιο (πολιτικό/καθημερινό αμαξίδιο αθλητικού τύπου), ενώ οι παραλυσίες και οι ακρωτηριασμοί άνω κάτω άκρου/ων με τεχνητά μέλη (αν αυτό κρίνεται αναγκαίο) και όρθιοι. Αγωνίζονται όρθιοι όλοι όσοι είναι σε θέση να παρουσιάσουν το πρόγραμμά τους σε όρθια θέση με συνοδό ή χωρίς. Αν αυτό φυσικά δεν είναι δυνατόν (π.χ. διπλός υψηλός ακρωτηριασμός κάτω άκρων) τότε χρησιμοποιούν αναπηρικό αμαξίδιο.

Αναλυτικότερα οι κατηγορίες έχουν ως εξής:

Κατηγορία Α

Αθλητές/τριες με απώλεια κίνησης στο κάτω μέρος του σώματος και καλή χρήση του άνω κορμού και των χεριών. Εδώ εντάσσονται οι παραπληγίες και αναπηρίες με παρόμοιο κινητικό προφίλ, όπως μορφές ημιπληγίας, πολιομυελίτιδας, διπλοί ακρωτηριασμοί κ.λ.π. Αγωνίζονται σε αναπηρικό αμαξίδιο. Ανάλογα με το πόσο καλή είναι η χρήση του κορμού, μπορούν να υπάρξουν υποκατηγορίες.

Κατηγορία Β

Αθλητές/τριες με απώλεια κίνησης στο κάτω μέρος του σώματος, αλλά κακή ή μέτρια χρήση του άνω κορμού και των χεριών. Εδώ εντάσσονται οι τετραπληγίες, μορφές πολιομυελίτιδας, ημιπληγίας κ.α. Αγωνίζονται σε αναπηρικό αμαξίδιο. Και εδώ μπορούν να υπάρξουν υποκατηγορίες

Κατηγορία Γ

Αθλητές/τριες με παραλυσίες ή ακρωτηριασμό άνω άκρου/ων. Αγωνίζονται όρθιοι με ή χωρίς τεχνητά μέλη.

Κατηγορία Δ

Αθλητές/τριες με παραλυσία ή ακρωτηριασμό κάτω άκρου/ων. Αγωνίζονται όρθιοι με τεχνητό μέλος.

Κατηγορία Ε

Αθλητές/τριες με πολυπαραγοντικές η μη ασθένειες (καρκίνος, διαβήτης, νεφρική ανεπάρκεια, νευροεκφυλιστικές κ.α.).

Κατηγορία ΣΤ

Αθλητές με νανισμό, αν δεν συμπληρώνουν κατηγορία 3 αθλητών, τότε μπορούν να ενταχθούν σε κάποια κατηγορία όρθιων.

Όλοι οι παραπάνω αθλητές/τριες μπορούν να αγωνιστούν στις εξής κατηγορίες αγωνισμάτων στα taolou:
γροθιά (βόρεια-νότια)

• μακριά όπλα
• κοντά όπλα
• υπόλοιπα όπλα
• διπλές φόρμες, με ή όχι συμμετοχή αρτιμελούς αθλητή
• εσωτερική γροθιά (σινγι, πάκουα, ταιτζι)
• αγωνιστικό

Οι αθλητές μπορούν να αγωνίζονται μεικτά άνδρες και γυναίκες ή και όχι ανάλογα με τις οργανωτικές απαιτήσεις της εκάστοτε διοργάνωσης.

Οι αθλητές μπορούν να αγωνίζονται στις ίδιες ηλικιακές κατηγορίες όπως και οι αθλητές χωρίς αναπηρία.

Η βόρεια και η νότια γροθιά προς το παρόν είναι μία κατηγορία αφού εν αρχή χαρακτηριστικά όπως λακτίσματα, στάσεις και άλλα δεν γίνονται αντιληπτά ως διαφορετικά. Ανάλογα με τις συμμετοχές και την ποιότητα των αθλητών μας το πλάνο αυτό δύναται να επαναπροσδιοριστεί. Επίσης γίνεται ήδη μελέτη για να συμπεριληφθεί στην Parawushu το σάντα και τα άλλα αθλήματα της ομοσπονδίας μας. Εν ευθέτω χρόνω…

Γενικοί Κανόνες Κρίσης και Βαθμολόγησης

Τα κριτήρια για την βαθμολόγηση των αθλητών της Parawushu με κινητική αναπηρία είναι τα ίδια με αυτά των υπολοίπων αθλητών, όσο και αν αυτό φαντάζει οξύμωρο. Ο κριτής δηλαδή κ εδώ θα πρέπει να διαπιστώσει την ισορροπία, την δύναμη, το βλέμμα, το πνεύμα, την ροή, τις καθαρές τεχνικές, την συμμετοχή ή όχι όλου του σώματος στην κίνηση, το κόμπιασμα κ την διστακτικότητα, το να ξεχάσει κάποιος κ άλλα τεχνικά λάθη, γενικά την ποιότητα στην κίνηση, τις ιδιαίτερες απαιτήσεις του κάθε στυλ, την σωστή σχέση με το εκάστοτε όπλο αν πρόκειται για ένοπλη φόρμα.

Πιο συγκεκριμένα λοιπόν:

1) Ισορροπία

Ο αθλητής είτε σε αναπηρικό αμαξίδιο είτε με κάποιον ακρωτηριασμό μπορεί να επιδείξει ή όχι ισορροπία παρά την δυσκολία που μπορεί να σημαίνει αυτό καθώς μια κάποια αναπηρία μπορεί να οδηγεί σε δεδομένη αστάθεια. Δεν πρέπει δηλαδή ο αθλητής να πέσει από το αμαξίδιο, να ακουμπά συνεχώς τα χέρια στα πόδια, να παραπατά πέραν της αναπηρίας του αν είναι σε όρθια θέση, να ταλαντεύεται ανεξέλεγκτα κ άσκοπα χωρίς να προσπαθεί για το αντίθετο. Ειδικά στις στάσεις ή στα στοπ κάποιας φόρμας καλείται να είναι σταθερός και ισορροπημένος κατά το δυνατόν.

2) Δύναμη

Κι εδώ πρέπει να εκφράζονται οι κινήσεις και οι τεχνικές με δύναμη κ μάλιστα από όλο το σώμα, η δύναμη να περνά απ όλες τις “πύλες” του σώματος – κλειδώσεις με κυρίαρχη στην χαλαρή χρήση την λεκάνη, οι ώμοι κάτω κ όχι αγκυλωμένοι, με τις ανάλογες φυσικά αυξομειώσεις σε σχέση με το στυλ που εκτελείται και, φυσικά, στο μέτρο που είναι δυνατόν, ανάλογα με την αναπηρία (π.χ. αν λείπει το αριστερό χέρι, θα πρέπει η αριστερή πλευρά του αθλητή να συμμετάσχει ενεργά και να μην είναι αδρανής και μαγκωμένη).

3) Βλέμμα

Θα πρέπει να κοιτάμε κατά την εκτέλεση εκεί που χτυπάμε ή αμυνόμαστε, ακόμα και οι αθλητές με τύφλωση θα πρέπει να κατευθύνουν το πρόσωπό τους σωστά πάντα προς την πλευρά του υποτιθέμενου αντιπάλου. Μην ξεχνάμε πως ταολού στην ουσία είναι σκιαμαχία.

4) Πνεύμα

Εννοούμε μαχητικό πνεύμα και συγκέντρωση. Θα πρέπει να νιώθει ο θεατής-κριτής πως όντως εκτυλίσσεται μπροστά του μια μάχη, και εδώ ισχύει η ίδια επισήμανση πως ταολού είναι σκιαμαχία και τεχνικές άμυνας και επίθεσης αρμονικά δεμένες μεταξύ τους.

5) Ροή

Ως εκ τούτου δεν μπορεί οι τεχνικές αυτές να μην έχουν ροή, είτε το περιεχόμενο είναι πλούσιο ή πολύπλοκο, είτε οι τεχνικές είναι καθαρές και βασικές γροθιές ή λακτίσματα, θα πρέπει κατά την εκτέλεση να καθίσταται σαφές κινησιολογικά πού ξεκινά και τελειώνει μια τεχνική, έτσι θεμελιώνεται και ορίζεται η ροή.

6) Καθαρές τεχνικές

Οι τεχνικές πρέπει να είναι καθαρές, δηλαδή να φαίνεται πότε χτυπάς, λακτίζεις, αμύνεσαι με μπλοκ ή αποφεύγεις, κλειδώνεις τον αντίπαλο (τσινα), αλλάζεις κατεύθυνση. Τα ταολού είναι σαν μια βιβλιογραφία τεχνικών και ειδικά στο παραδοσιακό κουνγκ φου είναι ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσεις με σαφήνεια για οδηγηθείς στον πλούτο της αποκρυπτογράφησής τους.

7) Κόμπιασμα-Διστακτικότητα

Δεν πρέπει να υπάρχουν, καθώς μειώνουν το αποτέλεσμα δραστικά (ροή, καθαρότητα, σταθερότητα κ.λ.π). Εδώ οι κριτές ορίζουν τις ποινές και τα σφάλματα ακριβώς με τον τρόπο που κάνουν και με τους αθλητές χωρίς αναπηρία.

8) Ποιότητα στην κίνηση

Εδώ θα πρέπει να σταθεί κανείς ιδιαίτερα. Ένα αποτέλεσμα δεν κρίνεται από την άχρωμη συσσώρευση ποινών και σφαλμάτων. Θα πρέπει κάποιος που κρίνει δηλαδή να βλέπει σφαιρικά την ποιότητα στην κίνηση μιας εκτέλεσης, καθώς πολύ συχνά ισχύει το γεγονός αθλητές να πρέπει να κερδίσουν ενώ παραπάτησαν ή πάτησαν έξω ή στιγμιαία ταλαντεύτηκαν. Αυτό προκύπτει γιατί το πνεύμα τους, η ροή και η δύναμη μαζί με την αρμονία και την σιγουριά έφτιαξαν ένα συνολικό μεστό αποτέλεσμα. Εδώ ακόμα οι κριτές πρέπει να προσέξουν και περιπτώσεις που αθλητές με ιδιαίτερες δυσαρμονίες στο κινητικό τους προφίλ, ξεπερνούν αυτές τις δυσαρμονίες και τελικά το αποτέλεσμα να φαντάζει και να είναι δυναμικότερο και αρτιότερο σε σχέση με κάποιον αθλητή που μπορεί αρχικά να στέκεται πιο σίγουρα εκτός μοκέτας

9) Ιδιαίτερες απαιτήσεις του κάθε στυλ

Ισχύουν τα ίδια και δω. Για παράδειγμα, στον αετό περιμένουμε μεταξύ άλλων να δούμε κάτι γρήγορο, ανάλαφρο με αρπάγες κ κάποια κλειδώματα, στο σαολίν ομοίως αλλά και πιο γρήγορα περάσματα, στα νότια στυλ οι αρπάγες διαφέρουν και περιμένουμε κραυγές, στην εσωτερική γροθιά αργές κ αρμονικές κινήσεις τονίζοντας και δω αρχές όπως άδειο-γεμάτο κ.λ.π.

10) Ένοπλες φόρμες

Ισχύουν τα ίδια με τα προηγούμενα και φυσικά, ό,τι για τους αθλητές χωρίς αναπηρία, όπως το όπλο να είναι η αρμονική κ συνάμα δυναμική προέκταση του σώματός μας, να βγαίνει και να φαίνεται η δύναμη στην άκρη του όπλου, όπου ενδείκνυται (π.χ. μακριά όπλα), να μην ακουμπά και να μη χτυπά το σώμα ή το αμαξίδιο, εκτός αν το ζητά η τεχνική κ.λ.π .

Η Parawushu, εκτός από τις κινητικές αναπηρίες, ενσωματώνει και την προσαρμοσμένη κινητική αγωγή σε αθλητές με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, δηλαδή παιδιά ή εφήβους α) με ΔΕΠ-Υ, β) στο φάσμα του αυτισμού, γ) με σύνδρομο Down, δ) με νοητική υστέρηση, ε) με αγχώδεις διαταραχές, στ) που παρουσιάζουν, σε διάφορες μορφές και ένταση, μαθησιακές δυσκολίες, ζ) με ψυχιατρικές διαταραχές, η) καθώς και με αισθητηριακές διαταραχές (όραση-ακοή).

Μέσα στους συλλόγους μας βρίσκονται χωρίς αμφιβολία παιδιά, έφηβοι ή και ενήλικες που είναι διαγνωσμένοι με μία εξ’ αυτών των διαταραχών ή/και των συννοσηροτήτων τους, οι οποίες όμως δεν γίνονται απαραίτητα εμπόδια στη θέλησή τους να αθληθούν και να ανταγωνιστούν άλλους συνομήλικούς τους.

Α1. Κατηγορία Νευροαναπτυξιακών Διαταραχών

ΔΕΠ-Υ = διαταραχή ελλειμματικής προσοχής-υπερκινητικότητα. Τα χαρακτηριστικά συμπτώματα της ΔΕΠ-Υ είναι η απροσεξία, η διάσπαση προσοχής, η παρορμητικότητα και η υπερκινητικότητα. Συχνά η ΔΕΠ-Υ συνυπάρχει με άλλες διαταραχές, όπως: διαταραχές αυτιστικού φάσματος, χρόνιες αγχώδεις διαταραχές, μείζονα κατάθλιψη, μαθησιακές δυσκολίες, εναντιωματική/προκλητική διαταραχή, σοβαρή διαταραχή διαγωγής, αντικοινωνική και παραπτωματική συμπεριφορά.

Δ.Α.Δ. = Διάχυτες Αναπτυξιακές Διαταραχές. Φάσμα του αυτισμού, διαταραχή Asperger, σύνδρομο Tourrette. Οι διαταραχές που περιλαμβάνονται στο φάσμα του Αυτισμού, χαρακτηρίζονται από σοβαρά ελλείμματα σε πολλούς τομείς της ανάπτυξης: α. στη λεκτική ή μη επικοινωνία, β. στην κοινωνική αλληλεπίδραση, την κατανόηση των κοινωνικών σχέσεων, γ. στην ανάπτυξη της φαντασίας και της σκέψης, που συνοδεύονται από εμμονική, τελετουργική ενασχόληση με αντικείμενα ή καταστάσεις, επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές, αντίδραση στην αλλαγή και άλλα συναφή. Στη διαταραχή Asperger τα άτομα ζουν σε συναισθηματική φούσκα, διανύουν παρατεταμένη περίοδο εγωκεντρισμού και ερμηνεύουν κυριολεκτικά χωρίς ίχνος επεξεργασίας της αλληγορίας. Το σύνδρομο Tourrette είναι μια κληρονομική νευροψυχιατρική διαταραχή που ξεκινά από την παιδική ηλικία και χαρακτηρίζεται από πολλαπλά κινητικά και τουλάχιστον ένα φωνητικό τικ. Ο αθλητής/τρια με μη λειτουργικό αυτισμό θα έχει πάντα μαζί του τον συνοδό και συναθλητή του (wushu buddies)*.

OCD = ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή. Χαρακτηρίζεται είτε από ιδεοληψίες είτε από ψυχαναγκασμούς, ή και από τα δύο, ψυχοπαθολογικές εκδηλώσεις που συνιστούν πηγή δυσφορίας για το άτομο και απασχολούν σημαντικό μέρος από το χρόνο του και από την επαγγελματική, κοινωνική και την συναισθηματική του ζωή.

Ιδιαίτερη προσοχή θα δώσουμε στις παρακάτω ηλικιακές κατηγορίες:

Ηλικιακή ομάδα 8-11 ετών

Οι αθλητές μέσα στην προπόνηση καθώς και σε έναν αγώνα παρουσιάζουν δυσκολία στην διατήρηση της συγκέντρωσης, συνεπώς προκύπτουν προβλήματα και λάθη κατά την εκτέλεση της ρουτίνας στις παρακάτω παραμέτρους:

1. βλέμμα (περιπλάνηση στον χώρο),
2. ισορροπία (δυσκολία στην διατήρηση της ισορροπίας σε κινήσεις από κάτω προς τα επάνω και αντίστροφα, επιπρόσθετη στήριξη με τα χέρια ή βήματα),
3. συντονισμό (δυσκολία στην διατήρηση σταθερού μυϊκού τόνου, ιδιαίτερα στα περάσματα των χαμηλών στάσεων),
4. μορφασμούς (χαμόγελο, δυσανασχέτηση, έκρηξη θυμού, κ.α.),
5. υπέρμετρο άγχος (τρίξιμο των δοντιών, ανησυχία του κορμού και των άκρων).

Ηλικιακή ομάδα 12-15 ετών

Εδώ η εικόνα διαφέρει αρκετά, ιδιαίτερα όταν έχουμε να βαθμολογήσουμε έναν αθλητή που προπονείται ήδη σε σύλλογο πάνω από τρία χρόνια, υποστηρίζεται σωστά από ειδικό κέντρο λόγου και έργου, καθώς και από την οικογένειά του. Προσέχουμε πάντως τις παραμέτρους που αναφέρθηκαν στην παραπάνω ηλικιακή ομάδα.

Α2. Κατηγορία Nοητικής Υστέρησης – Σύνδρομο Down

Κοινοί παράγοντες που επηρεάζουν την ποιότητα της κίνησης των αθλητών:

1. Μειωμένα επίπεδα μυϊκής δύναμης.
2. Χαμηλή αερόβια ικανότητα.
3. Προβλήματα νευρομυϊκής συναρμογής.
4. Πρόβλημα αυτοεικόνας και αντίληψης του σώματος.
5. Ατελή κινητικά πρότυπα (βάδισμα, τρέξιμο, αναπηδήσεις, σύλληψη, λάκτισμα, ρίψεις).
6. Έλλειψη συντονισμού (ματιού-χεριού, ματιού- ποδιού).
7. Μειωμένη ικανότητα ισορροπίας.
8. Πλατυποδία, εξαιτίας της υπερεκτατικότητας των αρθρώσεων (Σύνδρομο Down).
9. Ασυμμετρία δύναμης, με την αριστερή πλευρά να είναι, συνήθως, δυνατότερη από τη δεξιά (Σύνδρομο Down).
10. Αριστεροχειρία σε υψηλότερο ποσοστό ατόμων με ΣΝ σε σύγκριση με άλλα άτομα με ΝΥ χωρίς ΣΝ.
11. Πλεονέκτημα σε δραστηριότητες που απαιτούν ευλυγισία και ρυθμό (Σύνδρομο Down).

*Οι συνοδοί αθλητές (wushu bυddies), θα βαθμολογούνται εκτός των άλλων στον συγχρονισμό και την ροή μαζί με τον συναθλητή τους!

Β. Κατηγορία Αισθητηριακών Αναπηριών

Β1. Αθλητές με μερική ή ολική απώλεια όρασης (αμβλύωπες-Τύφλωση)

Οι αθλητές με περιορισμό όρασης που συμμετέχουν σε προγράμματα ένταξης σε τυπική ομάδα, χωρίζονται σε αθλητές με ολική απώλεια όρασης και σε αθλητές με μερική, αλλά σημαντική, απώλεια όρασης η οποία δεν βελτιώνεται σημαντικά με την χρήση διορθωτικών φακών (γυαλιά μυωπίας κ.ο.κ.). Ανάλογα με το είδος της πάθησης, οι αθλητές με περιορισμό όρασης μπορεί να έχουν διαφορετικά χαρακτηριστικά συμπτώματα, που ποικίλλουν από απλή αδυναμία όρασης αντικειμένων μέχρι αδυναμία εκτίμησης αποστάσεων και εκτίμησης του χωροταξικού βάθους, αδυναμία διάκρισης χρωμάτων κ.ά. Σε κάθε περίπτωση, οι αθλητές με περιορισμό όρασης μπορεί να έχουν διαφορετικά μαθησιακά χαρακτηριστικά και εκπαιδευτικές ανάγκες και ως εκ τούτου πρέπει να αντιμετωπίζονται σαν διαφορετικές προσωπικότητες.

Το 80% περίπου των ατόμων με περιορισμό όρασης έχουν μια ικανότητα να διακρίνουν το φως ή κάποια αντικείμενα και σκιές σε κάποιο βαθμό.

Στους αθλητές που εμπίπτουν σε αυτήν την κατηγορία, παρατηρούμε ότι το βλέμμα δεν ακολουθεί πάντα τα χτυπήματα ή τα μπλόκα, κι αυτό επειδή δεν χρησιμοποιούν την όραση αλλά την ακοή, δηλαδή, γυρίζουν τα αυτιά τους προς την πλευρά όπου θα έπρεπε να κοιτούν τα μάτια τους. Επίσης, για τον ίδιο λόγο, μπορεί να κινούν περισσότερο από το κανονικό το κεφάλι τους. Είναι πιθανό σε κάποιες κινήσεις να είναι πιο αργοί και να διακόπτουν τη ροή ώστε να κάνουν πιο σταθερά βήματα και να μη χάνουν την ισορροπία τους.

Β2. Αθλητές με μερική ή ολική απώλεια ακοής (Κώφωση)

• Βαρήκοος χαρακτηρίζεται ένας αθλητής όταν έχει περιορισμένη αίσθηση ακοής ο οποίος, με κατάλληλη εκπαίδευση, μπορεί να αρθρώσει λόγο.
• Κωφός χαρακτηρίζεται ένας αθλητής όταν δεν έχει καθόλου αίσθηση ακοής και δεν μπορεί να εξυπηρετήσει τις ανάγκες επικοινωνίας του με ηχητικά ερεθίσματα. Ανάλογα αν η έλλειψη ακοής του είναι εκ γενετής ή στα προγλωσσικά χρόνια της ζωής του (κωφάλαλος) ή επίκτητη στα μεταγλωσσικά χρόνια (μεταγλωσσικός κωφός), ο αθλητής αυτός ίσως να μπορεί να αρθρώσει λόγο και να μπορεί μιλήσει (μεταγλωσσικός κωφός) ή να μην μπορεί να χρησιμοποιήσει τον λόγο και την άρθρωση για επικοινωνία και να χρειάζεται να επικοινωνεί κάνοντας χρήση νοηματικής γλώσσας (κωφάλαλος).

Κατά βάση, η κινητική συμπεριφορά των αθλητών αυτών δεν παρουσιάζει μεγάλες διαφορές από αυτή των ακουόντων αθλητών, εκτός κι αν συνοδεύεται από άλλες διαταραχές. Αυτό που σίγουρα θα είναι διαφορετικό και πρέπει να προσεχθεί, είναι ο τρόπος προπόνησής τους.

Χαρακτηριστικά που προσέχουν οι κριτές

Με βάση τα συμπτώματα που παρατίθενται παραπάνω και που αφορούν σε αθλητές με Νευρολογικές Διαταραχές, με Νοητική Υστέρηση, Σύνδρομο Ντάουν καθώς και Αισθητηριακές Διαταραχές, εξακολουθούμε να λαμβάνουμε υπόψη μας ως κριτές τα εξής χαρακτηριστικά στην παρουσίαση των ταολού

1. ροή
2. πνεύμα
3. δύναμη
4. ισορροπία

ώστε ο αθλητής με τα λιγότερα λάθη να κριθεί και να ξεχωρίσει στο Parawushu όπως συμβαίνει και στην Τυπική άθληση.

Ακολουθεί μια σύνοψη των κυριότερων χαρακτηριστικών που δεν πρέπει να ξενίζουν όταν κρίνουμε αθλητές του Parawushu:

Ισορροπία – αστάθειες

Οι αθλητές έχουν μεγάλα προβλήματα στην κινητική τους ανάπτυξη και είναι λογικό να χάνουν πιο εύκολα την ισορροπία τους. Σε χαμηλό επίπεδο θα υπάρχουν πιο συχνά στηρίξεις με το χέρι ή το γόνατο ή παραπατήματα.

Βλέμμα – ύφος – μορφασμοί

Συχνά κοιτούν κάτω, βγάζουν τη γλώσσα, κοιτούν προς διάφορα σημεία ή έχουν απλανές βλέμμα. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν προσπαθούν ή ότι δεν νοιάζονται, απλά συγκεντρώνονται με διαφορετικό τρόπο.

Αυξημένο άγχος, τρέμουλο, ψυχαναναγκαστικές (στερεοτυπικές) κινήσεις ή τελετουργικά

Ο αθλητής μπορεί π.χ. να θέλει να περπατήσει γύρω-γύρω στις γραμμές ή να μπει μέσα στο χαλί και να το ελέγξει ή να πλησιάσει το τραπέζι των κριτών και να το κοιτάξει. Ένας αθλητής μπορεί να χρειαστεί λίγο χρόνο να εξοικειωθεί με το χώρο. Μπορεί να τρέμει λόγω υπερβολικού άγχους. Ένα ποσοστό των αθλητών με αυτές τις διαταραχές αισθάνονται άσχημα μπροστά σε κόσμο. Ένα άλλο ποσοστό μπορεί να μη δίνει καμία σημασία στον κόσμο γύρω του.

Διακοπές / Σταματήματα

Οι διακοπές κατά τη διάρκεια του ταολού είναι μεγαλύτερες σε χρόνο καθώς οι αθλητές χρειάζονται χρόνο για να συγκεντρωθούν ή να θυμηθούν τη σειρά των κινήσεων που πρέπει να εκτελέσουν. Πρέπει να αφήνουμε λίγο παραπάνω απ’ ότι συνηθίζεται (5 – 7 δευτερόλεπτα τουλάχιστον).

Ανεξέλεγκτες κινήσεις κεφαλιού – άκρων

Σε κάποιες διαταραχές όπως το Asperger ή ο αυτισμός είναι συνηθισμένες οι ανεξέλεγκτες κινήσεις του κεφαλιού ή χεριών/ποδιών. Είναι δυνατό δηλαδή να παρατηρηθεί κατά τη διάρκεια ενός ταολού μια κίνηση κεφαλιού/χεριού/ποδιού που να μην ταιριάζει πουθενά ή που να επαναλαμβάνεται ανά τακτά διαστήματα.

Οικείο πρόσωπο και χαλί

Κάποιοι αθλητές χρειάζεται να βλέπουν ένα οικείο πρόσωπο σε κάποιο κοντινό σημείο στο χαλί, όπως τον προπονητή τους ή έναν γονιό, για να αισθάνονται ασφάλεια (αυτισμός – Asperger). Επίσης μπορεί να χρειάζεται να μπει μία ή παραπάνω φορές μέσα ο προπονητής τους για τα τοποθετήσει στο σωστό σημείο στο χώρο ή να τα εξοικειώσει πρώτα με τον χώρο (άρα θα πρέπει να υπολογιστεί περισσότερος χρόνος για κάποιες κατηγορίες αθλητών στο πρόγραμμα στο μέλλον).

Παραγωγή ήχων / λέξεων

Πολλοί αθλητές μπορεί να παράγουν επαναλαμβανόμενους ήχους/σφυρίγματα ή/και λέξεις κατά τη διάρκεια της εκτέλεσης του ταολού.

Ροή – Αποσπασματική κίνηση

Οι αθλητές με Asperger μπορεί να χωρίζουν τις κινήσεις του ταολού (έτσι ώστε να φαίνονται αποσπασματικές – ρομποτικές) διότι έτσι θυμούνται τη σειρά τους. Αυτό σημαίνει ότι η ροή της κίνησής τους δεν θα είναι συνεχόμενη, ιδιαίτερα σε αρχικά επίπεδα.

Δύναμη – ταχύτητα

Τα παιδιά με σύνδρομο Ντάουν, λόγω της μυϊκής ατονίας που παρουσιάζουν, έχουν υποτονική κίνηση. Επίσης είναι λογικό σε πιο χαμηλό επίπεδο, η δύναμη και η ταχύτητα να είναι ελεγχόμενες, θα βελτιώνονται όμως όσο ανεβαίνει το επίπεδο και ο χρόνος ενασχόλησης με το άθλημα.

Εν κατακλείδι οι κριτές θα πρέπει να φροντίζουν να τηρούν το πρωτόκολλο με τον ίδιο τρόπο.

Επίσης οι κριτές θα πρέπει να επιδείξουν μια ισορροπία μεταξύ αυστηρότητας κ επιείκειας καθώς θα έχουν μπροστά τους αθλητές με αναπηρία και τούτο στην αρχή μπορεί να προκαλεί μια συμπαθητική αμηχανία. Με τον τρόπο αυτό θα’ ναι αντικειμενικοί και το ίδιο κοντά στις ευαισθησίες τους, γιατί οι αθλητές της Parawushu έρχονται στην μοκέτα μετά από σκληρή δουλειά πάνω στο κουνγκ φου και έχουν ανάγκη την κρίση και την βαθμολόγηση, όπως όλοι για να μπορούν να βελτιώνονται και να εξελίσσονται.

Υπεύθυνοι τμήματος Parawushu Greece

• Μούκας Κωνσταντίνος – Επικεφαλής Parawushu, υπεύθυνος για τις Kινητικές αναπηρίες
• Αθανασίου Κωνσταντίνος – Συνυπεύθυνος Parawushu για τις Νευροαναπτυξιακές, Νοητικές και Αισθητηριακές αναπηρίες