Μαχητικός χαρακτήρας – Αυτοάμυνα
Πολλοί θα μπορούσαν να αναρωτηθούν για τον μαχητικό χαρακτήρα στο Parawushu και την αυτοάμυνα. Και εύλογα αφού ακριβώς αυτό σημαίνει και Wushu (Wu=ran μαχητικό/πολεμικό , Shu=τέχνη). Ακόμα οι ίδιοι οι αθλητές με αναπηρία θα μπορούσαν να αναρωτηθούν για κάτι τέτοιο σαν κριτήριο για να ξεκινήσουν κάποιο στυλ Κουνγκ Φου. Δεν θα έπρεπε να είναι ταμπού ένα τέτοιο ερώτημα και ούτε βέβαια και η απάντησή του.
Εγγενές χαρακτηριστικό του Κουνγκ Φου είναι να καλλιεργεί αυτό που λέγεται μαχητική ικανότητα ( Wu gong). Αυτό επιτυγχάνεται με διάφορους τρόπους, ένας από τους πιο σημαντικούς είναι η προπόνηση στον αέρα. Σκιαμαχίες (αλυσιδωτές τεχνικές/lian huan quan), προσχεδιασμένα κινητικά μοτίβα χρησιμοποιώντας γροθιά – λάκτισμα σε επίθεση και άμυνα, με συγκεκριμένους βηματισμούς και εναλλασσόμενες βάσεις/στάσεις, δηλαδή τα γνωστά Taolu), εμπλουτίζοντας το σώμα με ποιότητες (κινητικός έλεγχος) και κατάλληλες μηχανικές (κινητικές προσαρμογές).
Προετοιμάζεσαι αρχικά για προσχεδιασμένη επαφή και σιγά σιγά για την ελεύθερη μάχη (Sanshou). Είτε έχει κάποιος αναπηρία είτε όχι. Η πρόκληση είναι σαφής για τους αναπήρους, οι δυσκολίες ορατές, οι προσαρμογές με όλο και περισσότερες απαιτήσεις.
Αν ρωτήσει κανείς λοιπόν (όχι πως δυστυχώς, δεν υπάρχει και αυτή η πτυχή στην καθημερινότητα μια κοινωνίας, όπως της δικής μας), τι κάνει ένας ανάπηρος όταν δεχθεί μια επίθεση, και πως μπορεί να αντιδράσει αν χρειαστεί να προστατεύσει τον εαυτό του και τους συνανθρώπους του; Η απάντηση θα είναι σαφώς η ίδια και για κάποιον που δεν έχει αναπηρία. Ο άνθρωπος αντιδρά προσπαθώντας να εφαρμόσει αυτά που έχει μάθει αν δεν μπορεί να το αποφύγει.
Ο/η ασκούμενος/η στο Wushu μπορεί να αντιδράσει, μπορεί να τα καταφέρει να ανταπεξέλθει, μπορεί να προστατεύσει τον εαυτό του/της, μπορεί να μάχεται, είτε είναι με, είτε χωρίς αναπηρία.
Η ουσία είναι η συνεχής εξάσκηση για αυτοβελτίωση και αληθινή μαχητική γνώση. Το Κουνγκ Φου βοηθά στην αυτοπεποίθηση αυτού του είδους, είναι έξυπνο, πάντα οι τεχνικές του αξιοποιούν την δύναμη και την ορμή του αντιπάλου, είναι συνυφασμένο με φράσεις όπως το αδύναμο κερδίζει το δυνατό, είναι «πονηρό», χτυπάς σε σημεία ευάλωτα, διδάσκει να αντιδράς και να χαλαρώνεις την επόμενη στιγμή και όλα αυτά χωρίς να γεμίζεις «δηλητήριο».
Μερικά παραδείγματα = Αν κάποιος είναι χρήστης αναπηρικού αμαξιδίου θα πρέπει να βρει την καλύτερη γεωμετρία και την καλύτερη γωνία , ώστε να αξιοποιήσει τον δυνατό του κορμό χωρίς να βιαστεί να κλείσει την απόσταση, αν κάποιος είναι τυφλός να μετατρέψει το μπαστούνι του σε όπλο και αν χρειαστεί να κλείσει την απόσταση να μην χάσει επαφή, αν κάποια χρησιμοποιεί βακτηρίες το ίδιο κ.λπ.
Η εξατομίκευση των περιπτώσεων και το χαοτικό της ελεύθερης μάχης-αυτοάμυνας παίζουν μεγάλο ρόλο.